یکی از مراحل سخت زندگی انسان ها، حشر و جمع شدن در روز قیامت است: «یَا أَیُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّکُمْ إِنَّ زَلْزَلَةَ السَّاعَةِ شَیْءٌ عَظِیمٌ* یَوْمَ تَرَوْنَهَا تَذْهَلُ کُلُّ مُرْضِعَةٍ عَمَّا أَرْضَعَتْ وَ تَضَعُ کُلُّ ذَاتِ حَمْلٍ حَمْلَهَا وَ تَرَى النَّاسَ سُکَارَى وَ مَا هُمْ بِسُکَارَى وَ لَکِنَّ عَذَابَ اللَّهِ شَدِیدٌ؛ اى مردم از پروردگار خود پروا کنید چرا که زلزله رستاخیز امرى هولناک است، روزى که آن را ببینید هر شیردهنده اى(مادر) آن را که شیر مى دهد(فرزند) فرو مى گذارد و هر آبستنى بار خود را فرو مى نهد و مردم را مست مى بینى و حال آنکه مست نیستند ولى عذاب خدا شدید است.»(حج، آیات 2ـ1)
روزی که مردم مانند ملخ های پراکنده از قبرها بیرون می آیند: «فَتَوَلَّ عَنْهُمْ یَوْمَ یَدْعُ الدَّاعِ إِلَى شَیْءٍ نُکُرٍ* خُشَّعًا أَبْصَارُهُمْ یَخْرُجُونَ مِنَ الأَجْدَاثِ کَأَنَّهُمْ جَرَادٌ مُنْتَشِرٌ* مُهْطِعِینَ إِلَى الدَّاعِ یَقُولُ الْکَافِرُونَ هَذَا یَوْمٌ عَسِرٌ؛ پس از آنان روى برتاب، روزى که داعى[حق] به سوى امرى دهشتناک دعوت مىکند. در حالى که چشم هایشان را پایین انداخته، چون ملخ هاى پراکنده از گورها برمى آیند. به سرعت سوى آن دعوت گر مى شتابند. کافران مى گویند : امروز، روز دشوارى است.»(قمر، آیات8 ـ6)
در آن روز انسان‌ها همراه با رهبری که در دنیا پذیرفته‌اند وارد محشر می شوند در حالى که سوق دهنده و گواهى دهنده اى با اوست در آن روز پرده‌ها کنار رفته و مجرمین در صف جداگانه، به طور فوج فوج وارد محشر می‌شوند، کسی حق حرف زدن ندارد...
چون در آن روز، هرکس با رهبر خود محشور می شود، همراهی امامان باعث می شود شیعیان ترس و حزنی نداشته باشند.